1) informateur: peilt naar mogelijke combinaties
2) vrije fase: de formateur probeert met partners een regeerakkoord te creëren met zelfgekozen methodes: gesprekken, nota's, theater, rollenspel en alles wat maar de inspiratie op gang brengt, behalve natuurlijk steekpenningen. Hij rapporteert niet alleen over inhoudelijke vorderingen maar evalueert ook de werkvormen. ('We hebben bij Mark thuis vergaderd en we schoten merkbaar sneller op', 'Chris verzaakt zijn partij te vertegenwoordigen maar vertaalt voor Jean-Paul die anders de nota's niet begrijpt en dit wil verbergen met rethoriek wat ons veel tijd doet verliezen')
3) Indien de formerende partijen er zelf niet in slagen een methode te vinden om tot een regeerakkoord te komen, krijgen ze een methode aangereikt:
- de cirkelnota: elk formuleert een antwoord op een reeks beleidspunten (bondig samengevat) en voegt er eventueel aan toe (enkel toegelaten in de eerste ronde). enkel de antwoorden worden doorgegeven. Na twee of drie rondes zou polariserend taalgebruik enigszins weggefilterd moeten zijn.
- het intieme gesprek (gemodereerd eventueel door een koning, prins of hoge bv), zonder media; elk krijgt tot doel zich te làten overtuigen van iets, inzichten en passie te delen.
- rollenspel: spa verkleedt zich als arbeider, enzovoort.
- geestelijke sessies zoals lezingen en gesprekken afgewisseld met lichaamsbeweging.
- streng inhoudelijk gefocuste sessies olv. academici afgewisseld met geestesverruimende performances.
...
